(...έγραφα 2,5 χρόνια περίπου πριν...για συναισθήματα που είχα στους ίδιους ακριβώς χώρους που βρίσκομαι σήμερα. Μάρτιος 2008, Tae Kwon Do, 8ο Συνέδριο ΠαΣοΚ. Δίπλα γινόταν η συνδιάσκεψη του συριζα και ήταν οι εποχές αλήστου μνήμης που νόμιζαν πως ... μέχρι και κυβέρνηση μπορούν να γίνουν !!! Αυτά εισαγωγικά...)
"…ε δεν
κάναμε και ερωτική καντάδα στον Αλέξη…" είπε ο Μίμης Ανδρουλάκης το Σάββατο,
λίγη ώρα πριν τη δευτερολογία του Προέδρου
Ας
τα πάρουμε όμως από την αρχή:
Πέμπτη, 13 Μαρτίου
2008, πανηγυρικό κλίμα
Ο
Παπανδρέου στο βήμα. Ήταν και ο Τσίπρας εκεί. Αγενής. Ήταν πάνω στο βήμα με τα
χέρια στις τσέπες. Έλεος πια. Είπαμε Αλέξη να είσαι επικοινωνιακός, ωστόσο
λίγος σεβασμός δε βλάπτει… Ήταν όμως πολύ καλός ο π…… Οι φόβοι του Παγκάλου
επιβεβαιώθηκαν, βγήκε με το καροτσάκι του για ψώνια! Δεν ξέρω αν ψώνισε, ένα
κατάμεστο στάδιο πάντως τον χειροκρόταγε... Πολιτικός πολιτισμός… ίσως;
Πριν
τον Τσίπρα, ο Πολυζωγόπουλος. Τόσο θόρυβο που έκανε… Είχαμε κάνει από τα πριν τις
διαπιστεύσεις, ήρθε η ώρα είπα, να ανοίξω το φάκελο: οικολογικός φάκελος,
μολυβάκι, ξύστρα, κείμενα, εργαστήρια... Εργαστήρια; Χμ, ενδιαφέρον
Παρασκευή, Σάββατο 14
- 15 Μαρτίου 2008 Ώρα έναρξης εργασιών: 9.00 πμ, ώρα ΠΑΣΟΚ: …11.00
Κεντρική
Σκηνή: Δακρύβρεχτες τοποθετήσεις που έκαναν περισσότερο θόρυβο από τον Πολυζωγόπουλο.
Μια
ματιά στις εφημερίδες μέχρι να ανέβει στο βήμα κάποιος πρωτοκλασάτος. Πόση
διαστρέβλωση!! Είπε για παράδειγμα ο Πρόεδρος: «κάνω το πρώτο βήμα και απευθύνω
στο ΣΥΝ μια πρόσκληση για συνεργασία σε επίπεδο κοινοβουλευτικών ομάδων, αυτό
ας γίνει ένας πρώτος κοινός τόπος για να αντιμετωπίσουμε την ανάλγητη ΝΔ». Αυτό
αυτομάτως στα πρωτοσέλιδα μεταφράστηκε ως πρόταση ΠΑΣΟΚ συνεργασίας στο ΣΥΡΙΖΑ
για διακυβέρνηση!!
Ανεβαίνει
Βενιζέλος στο βήμα. Υιοθετεί τα πρωτοσέλιδα και διαφοροποιείται. Θέλει λέει αυτοδύναμη
πλειοψηφία. Λες και ο Πρόεδρος είπε κάτι άλλο. Βαριέμαι κεντρική σκηνή και
κατεβαίνω κάτω από τις κερκίδες. Τα
εργαστήρια! 24 θεματικές ενότητες που τρέχουν παράλληλα με το «δράμα» της
κεντρικής σκηνής. Το απροχώρητο ευτυχώς. Γίνεται δουλειά εδώ κάτω, σκέφτηκα.
Πράσινη Οικονομία στο ένα εργαστήρι, Πολιτική και ΜΜΕ στο άλλο, εξαιρετική
δουλειά. Στην αίθουσα για την Αυτοδιοίκηση δεν μπαίνεις, είναι sold out. Παρουσίαση Περιφερειών σε μια άλλη.
Σας
έχω και bonus:
Είμαι και παρακολουθώ λοιπόν το Εθνικό Χωροταξικό και όπως εξελίσσεται η
κουβέντα, ξαφνικά πέφτουν όλα τα φώτα πάνω μου!! Φλας, φωτογράφοι, κάμερες! Για
την ακρίβεια έπεφταν δίπλα μου, γιατί σε ανύποπτο χρόνο έχει έρθει και χει
καθίσει στη διπλανή καρέκλα ο Πρόεδρος. Και ενώ εγώ έπρεπε να σκεφτώ κάτι
γρήγορα για να τον εντυπωσιάσω (γυναικεία φιλαρέσκεια αν θες), να σου πετάγεται
μια συντρόφισσα 4 χρόνων και μου κλέβει την παράσταση. Και έτσι δεν έχω να
δημοσιεύσω αποκλειστική φωτό…
Έμαθα
λοιπόν, πως το σκηνικό κάτω από την κερκίδα, ήταν μια πρόταση του Προέδρου στο
Πολιτικό Συντονιστικό Όργανο, που αντιμετωπίστηκε αρχικά με δυσπιστία από
πολλούς συντρόφους για το αν θα πετύχει. Η μαζική συμμετοχή, το ενδιαφέρον και
οι σημαντικές παρεμβάσεις και καταθέσεις απόψεων που ακούστηκαν, απέδειξαν
τελικά ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει τίποτα να φοβηθεί αλλά μόνο να κερδίσει από τον
ανοιχτό πολιτικό διάλογο, από τη συμμετοχή, ακόμα και από την διαφωνία.
Ώρα
για καφέ στο στέκι των εθελοντών
διαδικτύου (internet café).
Αυτοί φουσκώνουν μπαλόνια!!!
Μπαλόνια με ήλιο, που με ένα μαρκαδόρο κάνεις
τοποθέτηση. Φούσκωσα και γω ένα και έγραψα: Είμαι με τον Πρόεδρο… Μπείτε να δείτε τη δουλειά τους (www.is.pasok.gr)
Σάββατο απόγευμα
Η
στιγμή που ανεβαίνει ο Ανδρουλάκης στην κεντρική σκηνή και μένα τότε μου βγήκε
η ρεπόρτερ που κρύβω μέσα μου. Επιτρέψτε μου ωστόσο να μεταφέρω αυτούσιο ένα
μέρος από την ομιλία του Μίμη:
…Είμαστε σε εκείνη την
οριακή στιγμή της πολιτικής που ο ηγέτης γίνεται Γουλιέλμος Τέλος. Τεντώνει το
τόξο του και θα χτυπήσει ή το «μήλο» ή το «κεφάλι» του παιδιού. Είναι η οριακή
στιγμή που κερδίζεις με ένα σωστό σπρώξιμο ή τα χάνεις όλα. Αυτή είναι η
πρόκληση για τον Γιώργο Παπανδρέου, για τη νέα ηγεσία, για τον καθένα από εμάς,
για το νέο ΠΑΣΟΚ.
…Φώναξα στον Πρόεδρο:
«παίκτες υποτίθεται πως έχεις, ενδεκάδα έχεις;». Ορισμένοι βιάστηκαν να τα
ρίξουν μόνο στον κόουτς. Πράγματι ο ηγέτης είναι σαν τον κόουτς που χάνει η
ομάδα του 3-1 και λέει στο ημίχρονο στους παίχτες «παιδιά έτσι και έτσι, θα
γυρίσουμε το παιχνίδι, θα το κερδίσουμε!» και αυτή η πίστη του είναι
μεταδοτική. Αυτή τη μεταβίβαση πίστης, φρεσκάδας, εμπιστοσύνης, ενθουσιασμού
χρειάζεται σήμερα ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ. Αλλά συντρόφισσες και σύντροφοι ποτέ μην
ξεχνάτε ότι τα γκολ τελικά τα βάζουν οι μεγάλοι παίκτες όχι οι προπονητές!
Έχουμε μεγάλους παίκτες; Αν έχουμε απαιτούμε: «παίξτε μπάλλα!», διαφορετικά
κρεμάστε τα παπούτσια σας! …
Οι
κατάμεστες κερκίδες παραλήρησαν!!
Κρίμα
που δε θ’ ακούσω τη δευτερολογία Παπανδρέου (sorry Πρόεδρε) αλλά η Τσανακλίδου ανεβάζει
Λούλα Αναγνωστάκη, τον Ήχο του Όπλου στο Θέατρο Λόγου και Τέχνης στα Εξάρχεια…
είναι Πρόεδρος ο Γιώργος
Αυτά λαστ γίαρ. Δύο παρατηρήσεις σε σημερινό χρόνο, πριν ανεβάσω το νέο μου "ρεπορτάζ":
α. ο Τσίπρας εκείνη την εποχή είχε εντυπωσιάσει και μένα. Μπρρρρρρρρ...(αγνή χωριατοπούλα λέμε)
β. τον Ανδρουλάκη δεν τον είδα σήμερα (ούτε χτες), έχω όμως την αίσθηση πως αν ήταν, θα έλεγε ΑΚΡΙΒΩΣ τα ίδια πράγματα. Συνεχίζεται...
